Kulisy wybuchu Powstania Warszawskiego

 
Ten wpis zamyka tematykę potwornych błędów Rządu RP na Uchodźctwie. Powstanie Warszawskie trwające od 1 sierpnia do 3 października 1944 roku, zamyka ten rozdział. Przypomnę, zaczął się on od napaści na Czechosłowację w 1938 roku, razem z Niemcami.
Powstanie Warszawskie to 16 tysięcy zabitych, 15 tysięcy wziętych do niewoli 150 – 200 tysięcy zabitych wśród ludności cywilnej, Warszawa w ruinie. Po co? Kto to wymyślił? Oto kilka faktów które jakoś tłumaczą tą głupotę.
12 – 13 października 1943 rok bitwa pod Lenino – chrzest bojowy  Polskiej Armii, co ją Stalin pozwolił utworzyć na prośbę Sikorskiego, (pisałem o tym). Sytuacja na froncie wschodnim zmienia się. Rosjanie i nasi Kościuszkowcy w ofensywie.
28 listopada – 1 grudnia 1943 rok, Konferencja w Teheranie, Stalin rozdaje karty. Między innymi zostaje ustalona wschodnia granica Polski i utworzony drugi front. To Kościuszkowcy zdecydowali, że mamy wschodnią granicę, gdzie będzie zachodnia, dopiero wyznaczą. Wiedzą jak, wiedzą, że ten szlak bojowy będzie znaczony krzyżami na grobach poległych. Każdy z nich ma taki krzyż na orzełku, a większość także w sercach. Robi się tym żołnierzom dziś wielką krzywdę, równając ich ze stalinowskimi hordami. Oni – często więźniowie stalinowskich łagrów, dobrze wiedzieli co to Stalin. Stalin to więzienie lub śmierć. Właśnie wyszli z wiezienia. Żeby tam nie wrócić, trzeba mieć dom, Polskę. Jedna granicę tej Polski już mieli, teraz trzeba było wyznaczyć drugą.
O Polskim Rządzie na Uchodźstwie nikt nie pamiętał, ani alianci w Teheranie, ani Stalin. Żeby o sobie przypomnieć, nasi politycy zmienili strategie. Sowieci to już nie wróg, noo chwilowo oczywiście i zaproponowali pomoc w walce, Akcja Burza, 12 stycznia 1944 rok. Sowieci mieli drugi front, akcję burza mieli gdzieś.
Generał Tadeusz Bór Komorowski, dowódca AK, człowiek który spowodował, że powstanie w Warszawie wybuchło. Moim zdaniem za charakterystykę generała Komorowskiego wystarczy napisać jedno zdanie. W dzisiejszych czasach, u ministra Antoniego Macierewicza, zrobiłby niebywałą karierę. Nie miał przygotowania, ani doświadczenia w dowodzeniu. Był za to doskonałym jeźdźcem. Brał udział w olimpiadzie w Paryżu 1924 roku, natomiast na olimpiadzie w Berlinie 1936 roku, kierował ekipą jeździecką. Polacy zdobyli tam srebrny medal. Oficerowie niemieccy, to też byli zwykle jeźdźcy i sympatycy tej dyscypliny sportu. Panowie się znali. I to moim zdaniem zdecydowało, że premier Rządu RP na Uchodźctwie, Stanisław Mikołajczyk, dał się przekonać generałowi Komorowskiemu, że powstanie w Warszawie ma sens. Już widział jak wita sowietów w wolnej Warszawie. Stalin wcześniej dał do zrozumienia, że ma gdzieś akcję burza, Hitler natomiast zauważył, że coś jest na rzeczy w tej Warszawie. Na dzień przed wybuchem powstania, wymienił tam dowództwo, Rejner Stahel, to on przejął dowodzenie. No i tego właśnie generał Tadeusz Bór Komorowski nie przewidział.
Czasem próbuję sobie wyobrazić, co by było, gdyby generał Tadeusz Bór Komorowski, zrealizował swój plan. Muszę przyznać, że rzeczywiście miało to jakiś sens. Kogoś może oburzać, że napisałem o znajomościach Komorowskiego z niemieckimi oficerami. To nie jest żadna tajemnica. Wprawdzie był wzięty do niewoli ale końca wojny doczekał jako wolny człowiek.
Gdy piszę ten tekst, też mamy w kraju rząd podobny do londyńskiego, skłócony ze wszystkimi i nie akceptowany przez nikogo. Właśnie premierem tego rządu został Pan Mateusz Morawiecki. Jedyny człowiek w tym rządzie, który lubi dobre restauracje, choćby „Sowa i Przyjaciele” i zna świat finansów. Napisałem wcześniej, że to zły polityk. Teraz jednak, jest moją jedyną nadzieja na najbliższe lata, jeżeli chodzi o polska gospodarkę. Zwykle gdy mam oddać głos na polityka, wybieram takiego, który ma pieniądze i do polityki idzie nie po to, żeby je tam zarabiać. Pan Morawiecki wie jak zarabiać pieniądze, będę patrzył na jego rządy z zainteresowaniem. Ład konstytucyjny mamy rozwalony, może Pan Morawiecki uratuje gospodarkę, życzę mu tego z całego serca.
Następny wpis, Powstanie Styczniowe w mojej małej ojczyźnie.